English
“Vitória, Vitória Vitória!” (overwinning, overwinning, overwinning) dat waren de woorden die euforisch werden geroepen door de massa mensen die zich hadden verzameld voor het Portuguese Republic Assembly (São Bento Palace, Lisbon), nadat de nieuwe linkse coalitie – de meerderheid in het parlement, in de afgelopen verkiezing – de oude rechtse regering afkeurden.
Toen we aankwamen rond 15.00 waren er al behoorlijk wat mensen aanwezig, geschat tussen de 1500 en 2000. Het wachten was op de beslissing van de president. Tijdens het wachten werd er muziek gespeeld en mensen zongen liederen en zwaaiden met grote zelfgemaakt banners. Er werden dingen gezongen zoals: “de mensen die verenigen zullen niet worden verslagen”, “De 25ste van april voor altijd, fascisme tot nooit” en “We willen alleen maar de linker vleugel aan de macht”.
Het gevoel van de menigte was erg aanstekelijk dus zongen wij mee zonder echt te weten waar het allemaal over ging. Gelukkig kwam onze collega, Francisco, die kon verklaren wat er precies aan het gebeuren was. In gesprek met andere collega’s kwam naar boven dat mensen in tijden niet zo blij waren, maar onze collega’s waren nog steeds sceptisch over het feit dat het waarschijnlijk niet heel erg veel zou veranderen. Francisco legde uit dat het waarschijnlijk niet veel verandering zou brengen, maar je moet natuurlijk ergens beginnen. Een voorbeeld van een verandering is het pensioen in 2011 door ongeveer de helft is gegaan. Dit heeft een groot inpakt gehad op een heleboel mensen die nauwelijks meer rond konden komen, soms zelfs helemaal niet meer. Dit zal weer terug gedraaid worden en mensen krijgen weer het zelfde pensioen als 5 jaar geleden. Ook het minimum loon gaat omhoog maar dit is maar honderd euro binnen vier jaar (dat zal ongeveer van 500 euro naar ongeveer 600 euro zijn). Het zijn allemaal kleine veranderingen maar door de heftige crisis waar in mensen nu leven, zijn alle kleine verandering belangrijk en geeft hen hoop op een betere toekomst.
Wat ons erg opviel was dat het publiek erg oud was dat aanwezig was bij de demonstratie. Toen we door hadden waar de voornaamste veranderingen naar toe gingen begrepen we beter waarom het publiek overwegend ouderen waren. Maar als je je voorstelt dat je inkomen ineens door de helft gaat terwijl het misschien al krap was om te overleven, ga je wel protesteren!
Met een biertje in de ene hand en een banner in de anderen hebben we de rest van de vreugde ervaren.
Gescheven door: Gwynn Ypma en Zoe Bonnet